Przed II wojną światową Luboszów (wówczas Lipschau – Dohms) był dość dużą wsią, położoną na lewym brzegu Kwisy. Zniszczona w wyniku działań wojennych wieś, nie została później zasiedlona ze względu na bezpośrednie sąsiedztwo sowieckiego poligonu. Obecnie w Luboszowie istnieje tylko jedno gospodarstwo zamieszkałe przez parę pszczelarzy, nikłe ruiny pozostałych domostw porastają krzaki (link 1, 2, 3). Niemymi świadkami dawnej świetności osady są występujące tu w ponadprzeciętnej ilości sędziwe egzemplarze drzew. 6 okazów posiada status pomnika przyrody, kilkanaście innych proponowanych jest do objęcia tą formą ochrony.

Poznawanie Luboszowa najlepiej zacząć od oznakowanego parkingu (na miejscu dawnej stacji kolejowej) znajdującego się przy drodze Świętoszów – Osiecznica, ok. kilometra na południe od autostrady A – 18. Przechodzimy na drugą stronę jezdni i kierując się leśną drogą odchodzącą nieco na prawo, w kilka minut docieramy na południowy skraj opuszczonej osady. Mijamy początek alei kasztanowcowej i drogą po łuku dochodzimy do pomnikowego modrzewia eurojapońskiego „Mściwój” o obwodzie 305 cm..

GPS N 51°25′27.59″ , E 15°23′59.66″

„Mściwój” rośnie na skraju założenia parkowego przylegającego do zrujnowanej przedwojennej leśniczówki. W dawnym, zarośniętym już parku można odszukać wiele sędziwych drzew, 3 dęby objęto ochrona pomnikową. Najbliżej drogi którą przyszliśmy, w szpalerze okazałych drzew, rośnie pierwszy z pomnikowych dębów o obwodzie 438 cm.

GPS N 51°25′23.30″ , E 15°23′56.40″

Bliżej rozległej polany można podziwiać pomnikowy okaz dębu „Lopek” o obwodzie 450 cm.

GPS N 51°25′26.32″ , E 15°23′53.39″

W rogu założenia parkowego, przy skarpie, rośnie trzeci z pomnikowych dębów o nazwie „Rugiewit”. Okaz mierzy w pierśnicy 440 cm.

GPS N 51°25′25.32″ , E 15°23′47.19″

W parku tym oprócz dębów można spotkać kilka sędziwych lip, m. in. 200 – letnią lipę „Bogumiła” o obwodzie 340 cm.

Z gatunków obcego pochodzenia można wymienić sosnę wejmutkę (obw. 240 cm), sosnę czarną „Zyta” (230 cm)  i choinę kanadyjską „Indianka” o obwodzie 255 cm.

Do kolejnych pomnikowych dębów dojdziemy skręcając w lewo (w kierunku Kwisy) z pięknej alei złożonej głównie z kasztanowców białych o obwodach 150 – 200 cm.

Dąb „Marii Teresy” jest najgrubszym pomnikowym dębem w Luboszowie. Mierzy 510 cm w obwodzie, charakteryzuje się nisko osadzoną koroną. Sędziwego wyglądu dodają mu porosty, gęsto oblepiając zwisające prawie do ziemi konary.

GPS N 51°25′11.92″ , E 15°24′02.19″

W grupie okazałych dębów, ok. 200 m na pólnocny – wschód od „Marii Teresy”, rośnie pomnikowy dąb „Bazyliszek” o obwodzie 450 cm.

GPS N 51°25′13.72″ , E 15°24′06.96″

W pobliżu, po drugiej stronie wyschniętego starorzecza Kwisy, rośnie dąb szypułkowy „Wiking”.

Wychodzimy na leśną drogę wysadzaną dębami czerwonymi i kierujemy się na północ. Nastepnie dukt skręca w lewo ku poznanemu już założeniu parkowemu. Po drodze grupa okazałych „Dębów im. A. Wodziczki”.

Nie wszystkie odnotowane w literaturze okazy drzew udało mi się odnaleźć. Opisywany teren jest dość rozległy, a ilość grubych egzemplarzy drzew powalająca. Jest to jakiś pretekst by wrócić ponownie w to piękne miejsce.